امروز پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

تنگ نظری اجتماعی نسبت به مقوله علم

یکی از بزرگترین موانعی که جامعه ما برای علمی شدن، رشد و پیشرفت با آن مواجه است، تنگ نظری اجتماعی ما نسبت به دانش و دانشمند است. با اینحال، بررسی تاریخ کشور ما نشان می دهد که در گذشته دانشمندان از جایگاهی رفیع در اجتماع برخوردار بوده اند. نشان به آن نشان که هیچگاه در تاریخ کشورمان نام یک تاجر، یک پولدار، یک شتر سوار یا اسب سوار ماهر و … به عنوان الگو و شاخص ثبت نشده است (اگر نخواهم مطلق صحبت کنم، باید بگویم که حداقل بدان درجه و کثرتی که نام دانشمندان، طبیبان حاذق و … ثبت شده است).

نمی دانم این چگونه مصلحت، دیدگاه یا اندیشه ای است که به راحتی پرداختهای چند میلیاردی به یک فوتبالیست را (که از همان دیدگاه شاخصهای فوتبال حرفه ای هم یک فوتبالیست درست و حسابی محسوب نمی شود) می پذیرد، اما وقتی صحبت از پرداخت سیصد هزار تومان ناقابل به یک متخصص و کارشناس برای ارائه یک سخنرانی که حاصل تجربیات چندین ساله اش است می شود، تنگ نظری و حسادتش عود می کند ….

من نمی دانم ما پیرو چرچیلیم که پایه های استعمار بریتانیا را بر تحمیق ملتها بنا نهاد و از ابزارهایی چون فوتبال نهایت استفاده را برد، یا پیرو آن تمدن و دین و آیینی که عالم را ارج می نهد و اسوه دین و معرفتش خود را بنده کسی می داند که کلمه ای به او یاد بدهد…

متاسفانه تا این دیدگاه اصلاح نشود و حاکمیت کشور جهت رفع این انحراف فرهنگی اقدام نکند، نه تنها پیشرفتی نخواهیم داشت، بلکه پسگرا هم خواهیم شد ….

نشان به آن نشان که عجالتا استادان کشور ما هم در حال تبدیل شدن به تاجرانی تمام عیار هستند…

نوشته‌های مرتبط